Doorgaan naar hoofdcontent

Winter - Tiny House Farm

De eerste sneeuw is gevallen. Het is – op een dag na – winter. De dagen zijn korter dan ooit. Ik weet nog met licht te vertrekken maar kom elke avond in het aardedonker thuis. Weinig licht is er te vinden. De automobilisten vinden het zo eng dat ze alleen nog maar met groot licht kunnen rijden. De snelheid blijft overigens wel hetzelfde.

De weg is een grote modderpoel vol met kuilen, gaten en plassen. Op de weg ligt een flinterdun laagje modder dat zo lekker opspat. Je krijgt het niet voor elkaar om met schone schoenen op je werk te komen. Ik krijg dan vragen over de moddervlek op mijn broek of de klonten klei die ik meeneem onder en op mijn schoenen. Het hoort bij pionieren.

Met de sneeuw gelijk maar even over de Vuursteenhof gelopen. Wat krijgt het meteen een ander aanzien. Het is niet veel meer dan een laagje poeder dat er ligt, maar het geeft alles net een zoetere aanblik. Het is heel bijzonder om het eerste jaar hier mee te maken en de seizoenen op een heel andere manier te ervaren.

Heerlijk genieten, meteen even gekeken hoe het met het gemeenschappelijk gebouw in het midden van de hof is. De fundering ligt er. Begin volgend jaar wordt de rest opgebouwd, inclusief sedumdak. Het wordt echt wel een bijzonder gebouw.

Vorige week was de eerste vergadering van de vereniging waarmee we de Vuursteenhof beheren. Een deel zit nog bij WIO. Zij moeten het gezamenlijk huis opleveren en zijn verantwoordelijk dat de laatste kavels ook gekocht en bebouwd gaan worden. Maar we zijn al een vereniging. Samen gaan we verder aan de slag om de Vuursteenhof tot een plezierigere woonomgeving te maken. Nog meer een paradijsje dan het al is.

We gaan bijvoorbeeld afspreken wanneer en hoe gaan we straks de weg verharden. Zolang er nog zwaar bouwverkeer rijdt, is het handiger nog niks te hebben liggen. Of gaan we de straat verlichten en hoe gaan we dat dan doen. Hoe zit het met groen. Gaan we samen de sloot schoonmaken of huren we speciaal een bedrijf hiervoor in. Allemaal dingen die we samen moeten regelen.

De eerste vergadering ging nog niet zo de diepte in. Wel zijn begonnen om bepaalde dingen samen op te pakken. Bijvoorbeeld een buurt-AED en nadenken over energie. Het zijn een waardevolle aanvullingen op onze woonomgeving. De vergadering kon nog niet in het gemeenschappelijk gebouw. We weken uit naar de Stadsboerderij, maar mogelijk kunnen we over een klein halfjaar al gebruik maken van ons gezamenlijke gebouw.

Dan kunnen we gewoon naar de vergadering lopen vanuit ons huis. Nog leuker en sneller. Ik ben heel benieuwd hoe dat wordt en hoe het gebouw met de gezamenlijke voorzieningen bevalt. En ik weet al het eerste agendapunt van de vergadering: hoe gaat het gebouw heten…

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed