Doorgaan naar hoofdcontent

Winter - Tiny House Farm

De eerste sneeuw is gevallen. Het is – op een dag na – winter. De dagen zijn korter dan ooit. Ik weet nog met licht te vertrekken maar kom elke avond in het aardedonker thuis. Weinig licht is er te vinden. De automobilisten vinden het zo eng dat ze alleen nog maar met groot licht kunnen rijden. De snelheid blijft overigens wel hetzelfde.

De weg is een grote modderpoel vol met kuilen, gaten en plassen. Op de weg ligt een flinterdun laagje modder dat zo lekker opspat. Je krijgt het niet voor elkaar om met schone schoenen op je werk te komen. Ik krijg dan vragen over de moddervlek op mijn broek of de klonten klei die ik meeneem onder en op mijn schoenen. Het hoort bij pionieren.

Met de sneeuw gelijk maar even over de Vuursteenhof gelopen. Wat krijgt het meteen een ander aanzien. Het is niet veel meer dan een laagje poeder dat er ligt, maar het geeft alles net een zoetere aanblik. Het is heel bijzonder om het eerste jaar hier mee te maken en de seizoenen op een heel andere manier te ervaren.

Heerlijk genieten, meteen even gekeken hoe het met het gemeenschappelijk gebouw in het midden van de hof is. De fundering ligt er. Begin volgend jaar wordt de rest opgebouwd, inclusief sedumdak. Het wordt echt wel een bijzonder gebouw.

Vorige week was de eerste vergadering van de vereniging waarmee we de Vuursteenhof beheren. Een deel zit nog bij WIO. Zij moeten het gezamenlijk huis opleveren en zijn verantwoordelijk dat de laatste kavels ook gekocht en bebouwd gaan worden. Maar we zijn al een vereniging. Samen gaan we verder aan de slag om de Vuursteenhof tot een plezierigere woonomgeving te maken. Nog meer een paradijsje dan het al is.

We gaan bijvoorbeeld afspreken wanneer en hoe gaan we straks de weg verharden. Zolang er nog zwaar bouwverkeer rijdt, is het handiger nog niks te hebben liggen. Of gaan we de straat verlichten en hoe gaan we dat dan doen. Hoe zit het met groen. Gaan we samen de sloot schoonmaken of huren we speciaal een bedrijf hiervoor in. Allemaal dingen die we samen moeten regelen.

De eerste vergadering ging nog niet zo de diepte in. Wel zijn begonnen om bepaalde dingen samen op te pakken. Bijvoorbeeld een buurt-AED en nadenken over energie. Het zijn een waardevolle aanvullingen op onze woonomgeving. De vergadering kon nog niet in het gemeenschappelijk gebouw. We weken uit naar de Stadsboerderij, maar mogelijk kunnen we over een klein halfjaar al gebruik maken van ons gezamenlijke gebouw.

Dan kunnen we gewoon naar de vergadering lopen vanuit ons huis. Nog leuker en sneller. Ik ben heel benieuwd hoe dat wordt en hoe het gebouw met de gezamenlijke voorzieningen bevalt. En ik weet al het eerste agendapunt van de vergadering: hoe gaat het gebouw heten…

Reacties

Populaire posts van deze blog

67 potten

  Stadslandbouw hoort bij Oosterwold. Als ik mensen vertel waar ik woon dan beginnen ze vaak over de doorwaadbare zone en stadslandbouw. Wat doe jij eraan, zeggen ze dan. Er klinkt een soort verwijt in door. Meestal hebben ze klokken horen luiden, maar waar de klepels hangen.... Gazons De wijk is vergeven van de groene gazons waar weinig landbouw te bespeuren is. Dat stemt droevig omdat de opzet van de wijk is dat mensen in elk geval voor een deel in hun eigen voedsel voorzien. De gemeente noemde een tijdje terug ineens een percentage van 10 procent. Oosterwold zou voor 10 procent van de voedselvoorziening in Almere moeten voorzien.  Geen idee waar dat percentage vandaan komt, zal ook van iemand komen die dezelfde klok heeft horen luiden. Ik las over Den Bommel op Goeree-Overflakkee waar volkstuintjes worden opgeofferd voor woningbouw . De grond verkopen aan een projectontwikkelaar is veel lucratiever. Onder het mom van woningnood zijn de volkstuintjes het eerste doelwit. Gee...

Kappen

Ik hoor het gezaag in de bosstrook vlakbij ons huis. Ik weet het. De boomploeg een paar weken terug waarschuwde mij al: hier gaat worden gekapt. Mannen met laarzen, zaagvrije broeken en grote motorzagen bevestigen het als ik wat later mijn wandeling door het bos loop. Rob Bijlsma vertelde het mij deze zomer in zijn boek: Kerken van goud, dominees van hout . Staatsbosbeheer is een ordinaire boomproducent die geld moet ophalen met het kappen van zijn kostbare bossen. De energietransitie vraagt heel veel hout. De korrels - pellets - zijn nodig om 'groene energie' op te wekken.  Bijlsma pleit juist voor minder beheren (lees: kappen) en meer observeren (gewoon laten staan en zien wat er gebeurt). Er is zo verschrikkelijk veel te ontdekken wat we nog niet weten. Populieren Dit keer moeten de populieren eraan geloven. Ik zag het al bij het Almeerse kasteel, hoe het aangrenzende bos aan de andere kant van het fietspad uitgedund werd van populieren. Als er een bos aan moet geloven, voel...

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin groeit flink door. Sinds afgelopen zomer zijn er flinke staken bijgekomen. Ze wijzen allemaal naar de lucht. Om de hut weer een beetje verversing te geven heb ik deze wintermaanden heel traagjes de hut weer bij elkaar gevlochten. Het is indrukwekkend hoe hard wilgen groeien. Sommige takken waren echt al van een flink formaat en niet meer zomaar om te buigen. Eigenlijk moet je ergens in de zomer al wat takken weghalen of vervlechten in de hut.  Alleen ben ik voorzichtig vanwege de mogelijke vogels die bovenin de hut broeden. Ik zag best wel vaak een merel de hut in en uit vliegen. Een broedsel storen, wil ik niet op mijn geweten hebben. Zeker in deze tijd waarin elke vogel telt.  Het is een flink karwei, maar levert ook heel mooie resultaten op. De takken heb ik over het dak heen getrokken en soms ook langs de zijkant geleid. Zo ontstaat een vervlochten geheel. Ik weet niet zeker of alle takken het redden. Sommige braken tijdens het buigen voor een deel....