Doorgaan naar hoofdcontent

Elektra - Tiny House Farm

De schuur staat, maar het idee is dat we in de schuur ook de vriezer zetten. In ons vorige huis stond deze vriezer ook in de schuur. Met de moestuin en het verse voer voor de honden, is een extra vriezer geen overbodige luxe. We kopen het brood ook groot in, waarmee we met de 3 lades in huis niet uitkomen.

Al sinds we op de Vuursteenhof wonen in augustus, tobben we met de 3 lades. Maar nu de schuur staat, moeten we zorgen dat de elektra, waarvan de lange kabel tot halverwege de tuin reikt, ook in de schuur een plekje krijgt.

Afgelopen voorjaar heeft Gert-Jan Bon bij de aanleg van de ophoging rond het huis, de kabel iets te ver ingegraven. Daarom begint het voor mij met het uitgraven van de kabel. Een flink werkje, maar ik krijg het voor elkaar. Dan begint de grote uitdaging: de vertakkingen in de schuur zelf.

Ik kijk wat op internet en besluit het zo eenvoudig mogelijk te doen. Dus geen ingewikkelde schakelaars en zo, maar gewoon 2 keer een dubbel stopcontact. Ik haal bij de bouwmarkt het materiaal en ga daarna in de schuur aan de slag. Gaten boren om de kabel in de schuur te laten landen en ook een gat om van de ene ruimte in de andere de kabel door te kunnen trekken.

Dan de draden op maat snijden, de isolatie tactisch van de draad af wikkelen. En daarna alles met elkaar verbinden in een klein huisje. Alles goed beschermd tegen eventueel vocht, waar houten schuurtjes toch bekend om staan. En dan de boel aan elkaar knopen.

Wat ben ik trots als ik de groep aanzet en de stroom in het schuurtje is aangesloten.

Dan gaat het toch even mis. De draden schieten los als ik alles netjes aan elkaar heb gekoppeld. Ik heb de draden nog niet goed vastgemaakt, waardoor teveel druk op de verbindingen komt. Het kost best veel kracht om het harde koper mooi in elkaar te krijgen. Dus weer flink aan het klunzen om de draden weer vast te krijgen.

Net zo trots ben ik als we na hem goed te hebben schoongemaakt, de vriezer weer aanzetten. Hij doet het. De thermometer schiet naar -25 graden als hij een uurtje draait. We kunnen weer invriezen!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed