Doorgaan naar hoofdcontent

Bijna geen roze huis meer - Tiny House Farm

De muren moeten de definitieve verflaag krijgen. Dat vraagt om een goede kwaliteit van verf. Het merk Jotun schijnt de beste deklaag te hebben, Jotun Demidekk. Om te voorkomen dat we elk jaar moeten schilderen, tasten we dit jaar diep in de buidel. Daarom is er nu een grondige schilderbeurt aan de gang.

Alleen een probleem: ze kennen de kleurcode van ons huis niet. De RAL-code die we hebben van ons huisje 4003 (heidepaars), is niet te maken voor Jotun. Paniek natuurlijk, want we willen wel het mooie, roze kleurtje houden die we nu hebben.

Roze baken

Misschien is niet iedereen enthousiast over de kleur van ons huis, maar het is wel een baken geworden in een wereld vol zwarte en bruine huizen. Een andere kleur kiezen dan het roze dat het nu is, is geen optie voor ons. Wat nu?

We krijgen vanuit de groothandel te horen dat het onmogelijk is om ons huisje in een roze kleur te geven. We moeten een Jotun-nummer zien te achterhalen. Bijna niet te vinden. Daarom bellen met de importeur Norway Coatings om te weten te komen welke kleuren Jotun hanteert. Kan er een roze gemengd worden?

De schilder is gaan mengen, maar dat levert een veel te lichtroze kleur op. Ik denk dat een zonnige dag genoeg is om die diepe kleur die ons huisje nu heeft, gelijk wit wordt. Afgekeurd. Wat nu?

Kleurenwaaier

We speuren op internet naar de kleurenwaaier, maar mogen van de groothandel gelukkig ook de kleurenwaaier lenen. Als de schilder de waaier bij het hout houdt, komt daar de nieuwe kleur. In de NCS-kleuren die Jotun hanteert, is het de code: S1060-R30B. Vrijwel hetzelfde, maar wel een speurtocht.

Nu hopen dat het straks hetzelfde uitpakt als de verf tegen de muren gaat. Ik ben heel benieuwd hoe roze ons roze huisje straks nog is.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed