Doorgaan naar hoofdcontent

Bouwstop - Tiny House Farm

We hebben voor het eerst echt binnen gestaan. Wat een prachtige kozijnen en ramen zitten er in ons nieuwe huis. Compleet met bescherming tegen inbraak. Je kunt de deur muurvast openzetten, door enkel de deurklink te verdraaien. Het is even wennen, maar ziet er heel vernuftigd uit.

Binnen kijken we onze ogen uit. Onderwijl ruiken we het hout. Hoe heerlijk ruikt dit hout uit Zweden. Voor elke boom die gekapt is, worden 2 nieuwe gepland. Wat een verrijking. Zo verdwijnen de bossen niet en wordt het hout duurzaam verbouwd.

Als ik aankom, verwonder ik mij wel over de vele belangstelling. Er is een kijker die er al eerder is dan wij. Hij woont in de buurt vertelt hij. Aan de vele foto’s van toekomstige buren maar ook van andere bekenden, maak ik op dat veel mensen even een kijkje komen nemen. Iemand die mij kent van mijn blog, stuurt foto’s door. Ook hij heeft een kijkje genomen.

De foto vanaf de A27 heb ik nog niet gezien. We hebben al berichten gekregen van mensen dat ze vanaf de snelweg ons huis ook kunnen zien. Dat terwijl het toch echt bijna 1500 meter afstand is tussen autobaan en huis. De vliegtuigen voor vliegveld Lelystad vliegen straks lager over dan deze afstand.

Verder is het deze week rustig wat betreft de bouw. De bouwers zijn er even tussenuit. Bouwstop, noemt onze bouwer Martin het. De schrik slaat mij om het hart als ik hoor. Ik denk meteen: wat heeft de gemeente nu weer bedacht. Nee, het is een vrijwillige bouwstop om de hardwerkende bouwlui ook even rust te gunnen.

En zo hebben wij tijd om badkamertegels uit te zoeken, na te denken over een boiler en of we wel of geen zonnepanelen op het dak willen. Het worden 6 zonnepanelen, een prachtig tegelsetje en een doorstroomboiler. Ik denk dat we er misschien nog wel windenergie zullen afnemen als die hoge molens langs de A27 komen.

Wie weet…

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed