Een belangrijke dag gisteren: het passeren van de aktes bij de notaris. Na de koopovereenkomst van de grond was het nu tijd om de grond daadwerkelijk aan te kopen. Hierbij hebben we ook onze hypotheekovereenkomst afgesloten. Het gaat dan om flinke bedragen die over en weer van bankrekeningnummer wisselen.
De hele bouw van ons houten huisje aan de Vuursteenhof is natuurlijk als een grillig heuvellandschap. We hobbelen van hoogtepunt naar hoogtepunt. De ene heuvel is hoger dan de andere en de afdaling kan soms vies tegenvallen. De stap die we gisteren hebben bezet, is zeker een flinke heuvel. We hebben de grond, zijn lid geworden van de Vereniging Tiny House Farm en we kunnen gaan beginnen met bouwen!
Het lange wachten, de vele voorbereidingen. Je merkt dat dit project iets heel anders is dan een bestaand huis uitzoeken en er gaan wonen. Vorige keer – in 2006 – lag er tussen het voornemen te gaan verhuizen en de daadwerkelijke verhuizing een paar maanden. Nu zijn we al sinds april 2016 bezig met dit plan. Een weg van wachten, bijstellen van de plannen en veel fantaseren. Heel veel fantaseren.
De werkelijkheid is anders dan de fantasie. En fantaseren is ook gratis. Dat is de werkelijkheid evenmin. We proberen goed te letten op de kleintjes, maar het is lastig om goed in de gaten te houden wat eruit gaat. Daar word ik soms best een beetje nerveus van. Het moet namelijk wel betaalbaar blijven. Ook omdat de eerste gedachte bij dit project was om zo min mogelijk hypotheek te hebben.
Nu proberen we binnen wat we willen en wat er mogelijk is, waarbij we een scherp einddoel hebben met de prijs. Ik hoop dat het lukt. Zo kunnen we langzaam meer en meer de droom omzetten in werkelijkheid. En ik weet dat de werkelijkheid oneindig veel mooier kunt ervaren dan je ooit had kunnen dromen.
Reacties
Een reactie posten