Inge is al een flinke tijd beziggeweest met de keuken. Wel of niet in een hoek gebouwd. En welke apparatuur moet erin. Het is veel passen en meten. Uiteindelijk heeft Inge op de website van Ikea de hele keuken ontworpen. Het wordt een Ikea keuken, dat hoort wel bij een Zweeds huisje, vinden wij.
Het is een mooie geworden. Eentje om trots op te zijn. Al vind ik persoonlijk de hoekkast met de pannencarrousel een verloren hoek. Buiten het feit dat ik een verschrikkelijke hekel heb aan een pannencarrousel
Na het intekenen op de computer ziet Inge een dreigend berichtje op Facebook van iemand die zijn keuken net heeft gekregen. Een massa aan dozen met plankjes en greepjes! Onmiddellijk rijst de vraag op: is het wel zo’n goed idee om de keuken zelf in elkaar te gaan zetten?
Daarom gaan we op zondagmiddag naar Ikea om de offerte definitief te maken. We willen het afsluiten met maaltijd in het restaurant en plannen het daarom aan het einde van de middag. We lopen rustig door de winkel naar de keukens toe en schuiven op het afgesproken tijdstip aan bij tafeltje 14.
We bespreken de hele keuken. Inge heeft hem erg goed ingericht op de website, waardoor we slechts een paar kleine dingen hoeven te bespreken. Zo kreeg ze niet de juiste oven in de keuken omdat hiervoor een andere kast nodig was. Ook is er geen mooie afwerkplaat langs de zijkanten van de kasten. De medewerker van Ikea vult dit allemaal voor ons in. Daarna lopen we door de winkel om alle keuzes door te lopen.
Als we klaar zijn, maakt de medewerker de bestelling definitief en lopen wij rond om alle spullen nog eens goed te bekijken. Het ziet er allemaal erg mooi uit op papier. We maken de afweging of het niet verstandiger is om de keuken te laten installeren. Misschien wel. Het wordt anders een karwei van meerdere dagen met het risico dat je het fout doet.
We denken er nog over na.
Daarna lopen we naar het restaurant. We hebben wel zin in iets gekregen. Eerst snel naar het toilet, komen een bekende tegen, maken een praatje. Doris heeft al een tafeltje gevonden, maar als we bij de zelfbediening komen, sluit een medewerker net de ingang. ‘Zijn jullie dicht?’ zeg ik half vol ongeloof. ‘Ja, we zijn dicht’, zegt het meisje stoicijns. Ik ben verbaasd. Het is niet waar! Zondagmiddag half 6 en dicht.
De manager laat ons er niet meer in, we zijn een minuut te laat. ‘Nee, we kunnen je niet doorlaten. Anders gaat iedereen.’ Als iemand anders gewoon langs de hekjes loopt, wijs ik haar erop. ‘Zij wel.’ Gelukkig grijpt ze in. Al vraag ik mij af wat ze gedaan had als ik haar er niet op gewezen had. Ze vertelt ons dat we beneden bij de Bistro maar wat moeten halen.
Best een domper op een feestelijke middag. Ook omdat ik merk dat het Ikea-personeel niet zo flexibel en meedenkend is als de organisatie in haar missie en visie heeft. Iets dat ik ook merkte bij het webcare team toen ik vroeg of de catalogus nagestuurd kon worden. Het levert eigenlijk alleen maar boosheid en frustratie op. Niet doen.
Nog iets dat je niet moet doen, leer ik deze zondagmiddag. Ga nooit op zondagmiddag aan het einde van de middag naar de Ikea als je aan het einde nog wat wilt eten in het restaurant. Anders heb je de hele avond nog honger, want de Bistro is geen goed alternatief.
Reacties
Een reactie posten