Zaterdagochtend, we staan heel toevallig samen in het halletje. Ik om de honden uit de bench te laten. Inge om een stapel handdoeken en theedoeken op te bergen. Op de deurmat zie ik hem liggen: een dikke brief van de gemeente Almere. ‘Er is post’, roep ik. ‘Moet je het niet pakken?’
‘Ik sta met een handvol schone was’, antwoordt Inge. Snel duik ik naar de deurmat en scheur de enveloppe open. Mijn ogen glijden over de ambtelijke taal: ‘In deze brief besluiten wij op uw aanvraag om omgevingsvergunning.’
Voor ik er erg in heb, lees ik de regel:
Wij verlenen de omgevingsvergunning voor de activiteit bouwen.
Ik lees hem voor en we springen een gat in de lucht. Wat is dit gaaf! We moeten nu nog 6 weken wachten tot hij definitief wordt. De aanvraag is nu voorlopig, maar dat is voor ons heel mooi. Alle mensen die bezwaar kunnen maken, zitten in hetzelfde schuitje.
Een prachtig resultaat na het inleveren van de aanvullende informatie die een paar weken geleden moest worden opgestuurd.
We bekijken het pakket aan informatie bij de brief. We krijgen huisnummer 65 van de Vuursteenhof. Daarnaast staan in de brief instructies voor het plaatsen van het huisnummerbordje. Daar zijn ook ook al een paar van de andere huisnummers te zien. Heel gaaf.
De bouwer komt vanavond bij ons langs. Een champagnemoment, vindt hij. Wij zijn wat nuchterder. Eerst nog maar de rest (grondoverdracht en zo) voor we hard gaan juichen. Er is nog genoeg te doen.
Reacties
Een reactie posten