Doorgaan naar hoofdcontent

Pinksterpicknick en tekeningen - Tiny House Farm

Wat doe je op een mooie Pinksterdag? Dan ontmoet je de toekomstige bewoners bij een heerlijke picknick achter het Buitencentrum Almeerderhout. De zon schijnt heerlijk. We duiken meteen het speelbos in. Onze toekomstige buren lopen achter ons.

Als we daar zo staan, zien we dat de groep aan de ander kant van het water zit. We kunnen oversteken, maar dan moeten we het pontje over het water nemen. Met hulp van de jongen die voor veerman speelt, bereiken we de groep. Met natte voeten, dat wel.

Dan is er een geweldig samenzijn. De schaduw van de populier waar we onder zitten reikt steeds verder en de wind waait steeds harder. Als de wolken de zon ook nog eens tegenhouden, wordt het zelfs een beetje koud. We laten ons er niet door afleiden en gaan gewoon in de zon staan als een wolk verdwijnt.

We wisselen ervaringen uit, maken kennis met nieuwe mensen die hebben ingetekend op het project of met toekomstige bewoners die we nog niet eerder hebben ontmoet. Een heerlijk samenzijn zo op deze Pinksterdag.

En we leren veel. Dat geduld een schone zaak is. Dat het bouwen van een huis op een reis lijkt. Het doel is mooi, maar de weg er naartoe is zeker minstens zo mooi. De fantasie die de werkelijkheid opzoekt en waarbij dromen zich verplaatsen hoe concreter het doel wordt.

Niet iedereen is even ver. Wij reizen ergens in het midden. Zitten zeker niet bij de voorhoede maar ook niet achteraan. Ook omdat de eerste tekening van de bouwkundig tekenaar net een dag eerder is binnengekomen.

De eerste tekening is veelbelovend. Zo typen we dezelfde avond nog een berichtje naar de bouwer. Niet alles is al helemaal duidelijk en de meterkast is niet op een ideale plek ingetekend. Maar in hoofdlijnen is alles best aardig getekend.

Benieuwd naar de rest. Al is nog niet helemaal duidelijk wanneer wij de omgevingsvergunning aanvragen. Hopelijk aan het eind van deze maand.

Wie weet…

Reacties

Populaire posts van deze blog

67 potten

  Stadslandbouw hoort bij Oosterwold. Als ik mensen vertel waar ik woon dan beginnen ze vaak over de doorwaadbare zone en stadslandbouw. Wat doe jij eraan, zeggen ze dan. Er klinkt een soort verwijt in door. Meestal hebben ze klokken horen luiden, maar waar de klepels hangen.... Gazons De wijk is vergeven van de groene gazons waar weinig landbouw te bespeuren is. Dat stemt droevig omdat de opzet van de wijk is dat mensen in elk geval voor een deel in hun eigen voedsel voorzien. De gemeente noemde een tijdje terug ineens een percentage van 10 procent. Oosterwold zou voor 10 procent van de voedselvoorziening in Almere moeten voorzien.  Geen idee waar dat percentage vandaan komt, zal ook van iemand komen die dezelfde klok heeft horen luiden. Ik las over Den Bommel op Goeree-Overflakkee waar volkstuintjes worden opgeofferd voor woningbouw . De grond verkopen aan een projectontwikkelaar is veel lucratiever. Onder het mom van woningnood zijn de volkstuintjes het eerste doelwit. Gee...

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek....

Kappen

Ik hoor het gezaag in de bosstrook vlakbij ons huis. Ik weet het. De boomploeg een paar weken terug waarschuwde mij al: hier gaat worden gekapt. Mannen met laarzen, zaagvrije broeken en grote motorzagen bevestigen het als ik wat later mijn wandeling door het bos loop. Rob Bijlsma vertelde het mij deze zomer in zijn boek: Kerken van goud, dominees van hout . Staatsbosbeheer is een ordinaire boomproducent die geld moet ophalen met het kappen van zijn kostbare bossen. De energietransitie vraagt heel veel hout. De korrels - pellets - zijn nodig om 'groene energie' op te wekken.  Bijlsma pleit juist voor minder beheren (lees: kappen) en meer observeren (gewoon laten staan en zien wat er gebeurt). Er is zo verschrikkelijk veel te ontdekken wat we nog niet weten. Populieren Dit keer moeten de populieren eraan geloven. Ik zag het al bij het Almeerse kasteel, hoe het aangrenzende bos aan de andere kant van het fietspad uitgedund werd van populieren. Als er een bos aan moet geloven, voel...