Doorgaan naar hoofdcontent

Lange adem - Tiny House Farm

Het project Tiny House Farm. Hoe is het met de bouw van het huis? De vraag krijg ik regelmatig. Wanneer we kunnen bouwen en wanneer we verwachten erin te zitten.

Het werkt iets anders dan bij een regulier bouwproject. De grond moeten we zelf ontwikkelen voordat we deze kunnen kopen. Dit pakken we samen op, maar we moeten ook een huis bouwen. De bouw van het huis pakt iedere toekomstige bewoner van Tiny House Farm zelf op.

Het is allereerst vooral een zaak van lange adem. Ik verwacht dat we in het najaar waarschijnlijk de eerste paal in de grond kunnen slaan. Met heel veel geluk wonen we er volgend jaar rond deze tijd. Met een beetje pech wordt dat snel wat later.

Kortom, het is nog een lange weg om te gaan. Wel hebben we al een prachtige bijeenkomst gehad met een deel van de nieuwe buren. Het is een mooi project, waarbij we echt met elkaar iets aan het opbouwen zijn. We zijn al verschillende groepjes gestart:

  • groepje groen voor het groenbeheer op de Tiny House Farm,
  • groepje rood voor de inrichting van het gezamenlijk gebouw en
  • groepje grijs die zich bemoeit met alle regelzaken rond de bouw en de oprichting van de Vereniging van Eigenaren.

De ontmoeting met de nieuwe buren laat zien dat het allemaal leuke mensen zijn. We delen elkaars interesses en kunnen elkaar vinden. Een mooi voorbeeld hoe we ook in de toekomst gezamenlijk zullen optrekken. Ieder krijgt de ruimte die hij nodig heeft en versterkend waarin we elkaar kunnen aanvullen.

Heel bijzonder is dit project. Al moet er nog heel veel werk gebeuren. En heel goed nieuws: op 22 maart zetten we de volgende stap in het project: het ondertekenen van de Anterieure overeenkomst!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed