Op zondagmiddag even een rondje fietsen. Tijd om weer eens naar de plek waar we hopelijk volgend jaar rond deze tijd zullen wonen. Het is flink trappen op deze mooie januaridag. De zon staat al laag. Het is ook al na 15 uur. De vorst breekt voorzichtig door. Op onbeschutte plekken zijn de plassen bevroren. Verder vooral genieten van het licht.
We kijken even niet langs de A6. Hier lijkt al het bos verdwenen. De afgeknotte boomstronken steken treurig uit de bodem. Hier heeft een bos gestaan. De bomen zijn gekapt om plaats te maken voor het asfalt. Als heuse overwinnaar sjeest het verkeer over de snelweg langs. Genadeloos. In het gezoef en jakkeren van de motoren hoor ik de overwinningskreet.
Verderop door het Waterlandsebos. De snelweg klinkt steeds zachter. Gedempt door de bomen. Ondanks het ontbreken van bladeren, is het best groen. Je kunt wel ver kijken nu de bladeren er niet zijn. De rij met stammen reikt ver. De zon schittert tussen de bomen door. Verder is het stil. Een enkele bijzondere vogel daargelaten. Soms hoor je de buizerd miauwen als een kat.
We fietsen langs Stadslandgoed De Kemphaan over de 4 metalen bruggetjes, voorbij de vuilnisbelt. Ook hier zijn een groot aantal bomen gekapt. Waarvoor weet ik niet. De beversporen van voorheen, zie ik niet meer. Als we even later over de brug over de vaart fietsen, is het niet zo heel ver meer in de richting van de Tureluurweg. Nog een klein stukje.
Het is ruim 45 minuten fietsen van Almere Stad naar ons nieuwe stekkie. Er wordt hard gewerkt, zien we. De kavels aan de Auguste Comteweg krijgen hun grondverhoging. Binnenkort kunnen hier de heipalen in de grond. Het zijn 5 kavels die de verhoging voor hun roodkavel krijgen. De huidige 3 woningen aan deze straat, worden binnenkort aangevuld met 5 nieuwe huizen.
De grond is erg drassig. De temperatuur is hier net iets boven het vriespunt. Als ik mijn voeten iets buiten het asfalt zet, zakken ze weg in de zeeklei. Een vrouw die net heeft staan kijken, maakt haar bemodderde schoenen schoon. Wij stappen weer op de fiets om door te rijden naar de Groene Kathedraal.
Mooi zoals de zakkende zon hier schijnt. Als je in het zonlicht kijkt, zie je de zendmast van Hilversum duidelijk. Het verkeer op de Waterlandseweg trekt zich weinig aan van het mooie uitzicht. De bomen zijn kaal, maar zo vol kleur in deze tijd van het jaar. Alle takken wijzen zo statig omhoog en er groeit prachtig mos op de bast.
De avondschemering helpt ons om misschien wat wild te spotten. Doris ziet opeens 3 reeën in het veld staan. Ze kijken aandachtig in onze richting. Eentje verschrikt. De witte spiegels vallen wel heel erg op boven de donkere aarde. Ze rennen achter elkaar weg. Ze zijn ontzettend snel, zien we. Een mooi moment om letterlijk oog in oog met de natuur te staan.
Het lange fietspad langs de vaart, soms zwieren we iets van het water af. In het open veld bij de Kemphaan hangt een dikke rooklaag. Hier branden de haardjes misschien iets te goed. De rook gedraagt zich als mist en hangt over de donkere aarde van het geploegde land. Alles is in rust in de winter.
Bij het kasteel lopen een paar fietsers over de brug. Wij gaan erlangs. Ik heb koude handen en ijskoude voeten. De natte schoenen helpen niet mee om lekker warm te blijven. Als we terug langs de A6 fietsen, verwonderen we ons over al het bos dat hier is weggekapt. Allemaal voor de uitbreiding van de snelweg en het Floriadeterrein. Zo hebben we ter ontspanning de route gereden die straks dagelijks kost is.
Een schrale troost voor al die gekapte bomen is dat het compensatiebos van 30.000 bomen vlak achter ons nieuwe huis zal worden gepland. Hopelijk zullen wij wat vaker een ree mogen zien en wat minder het kale asfalt en het voorbijrazende verkeer.
Reacties
Een reactie posten