Doorgaan naar hoofdcontent

Boeken verkopen in Delden (1)

img_20160918_134651.jpgHet mailtje vertelt dreigend dat je voor 11 uur het terrein op moet om je kraam in te richten. Ben je later, dan kom je er niet meer op. Meld je tijdig, dat voorkomt files, staat er in de zin achter. Wat is dat eigenlijk: tijdig melden?

We zijn iets over 9 uur vertrokken van huis. De snelweg belooft weer veel omleidingen. De doorgang naar de A1 is afgesloten, daarom rijden we via de A27 naar Twente. Het is de boekenmarkt in Delden. We hebben ons kort voor de vakantie voor deze markt opgegeven. Dit belooft wat te worden. Er is een heel cultureel straatfestival aan gekoppeld, met kunstkraampjes en straattheater.

Als we dan meer dan 1,5 uur later aankomen, zijn we keurig op tijd. Het valt allemaal weer mee. Zeker ook omdat we gewoon de Langestraat op kunnen rijden, niet gehinderd door geparkeerde auto’s. Op zoek naar ons kraamnummer 36. We vinden hem verderop, vlak voor de Markt, tussen 2 kramen in . Naast ons een aquarelschilderes en aan de andere kant een kraam met kettingen en kralen.

Ik pak snel de 9 bananendozen met inhoud uit en rijd de auto weg. Zo is er weer ruimte en kunnen we de kraam gaan inrichten. Bij het uitpakken is de eerste boekenkoper al aan de kraam. Hij kijkt aandachtig in de boeken die we uitpakken. Duidelijk op zoek naar een koopje. Hij staat iets verder op de boekenmarkt.

img_20160918_134446.jpg

Hij heeft snel een aardige stapel en we onderhandelen over de prijs. 60 euro zeg ik, maar ik blijk er best een beetje naast te zitten. Al rekent de buurman ook snel rijk, hij biedt 30 euro. Ik vraag 40, dan zak ik naar 35 en delen we de laatste zet: 32,50 euro.

Later komt hij ook nog terug. Kan het niet laten om het boek over architect Cuypers te halen. Mijn verleiding om als liefhebber van geschiedenis de laatste roman van Jan van Aken mee te nemen, weet hij te weerstaan. Helaas. Een mooi boek gaat aan hem voorbij.

Als de rest goed staat, is het tijd voor koffie. Het is net half 12. Over een halfuur gaat de markt officieel open. De eerste kopers, naast marktverkopers, komen tevoorschijn uit hun verzamelholen. Ze lopen gehaast langs de kramen. Een vlugge analyse. Straks tasten ze toe aan de dis vol boekengerechten.

De stroom bezoekers komt op gang. Ook begint het straattheater. Iets verderop de Langestraat in, zitten 2 vissers hoog op een constructie. Ze zijn helemaal in gele regenjas, gele laarzen, gele zuidwesters en geel geschminkt.

Ze hengelen boven de mensenmassa met kleine snoepwormpjes. Heel vermakelijk te zien hoe kinderen proberen de wormen te pakken, maar de wormen schieten steeds weg. Omgekeerd vissen, waarbij de kinderen veranderen in vissers en de vissers in aas.

Onze buurvrouw uit Utrecht verkoopt aquarellen met dorpsgezichten en soms iets abstractere met contouren van mensen. Best een aardig gezicht. We maken een praatje en vertellen over het project waaraan wij werken: we verkopen de spullen in ons huis want we gaan kleiner wonen.

img_20160918_125332.jpg

Lees zaterdag het 2e deel

Reacties

Populaire posts van deze blog

67 potten

  Stadslandbouw hoort bij Oosterwold. Als ik mensen vertel waar ik woon dan beginnen ze vaak over de doorwaadbare zone en stadslandbouw. Wat doe jij eraan, zeggen ze dan. Er klinkt een soort verwijt in door. Meestal hebben ze klokken horen luiden, maar waar de klepels hangen.... Gazons De wijk is vergeven van de groene gazons waar weinig landbouw te bespeuren is. Dat stemt droevig omdat de opzet van de wijk is dat mensen in elk geval voor een deel in hun eigen voedsel voorzien. De gemeente noemde een tijdje terug ineens een percentage van 10 procent. Oosterwold zou voor 10 procent van de voedselvoorziening in Almere moeten voorzien.  Geen idee waar dat percentage vandaan komt, zal ook van iemand komen die dezelfde klok heeft horen luiden. Ik las over Den Bommel op Goeree-Overflakkee waar volkstuintjes worden opgeofferd voor woningbouw . De grond verkopen aan een projectontwikkelaar is veel lucratiever. Onder het mom van woningnood zijn de volkstuintjes het eerste doelwit. Gee...

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek....

Kappen

Ik hoor het gezaag in de bosstrook vlakbij ons huis. Ik weet het. De boomploeg een paar weken terug waarschuwde mij al: hier gaat worden gekapt. Mannen met laarzen, zaagvrije broeken en grote motorzagen bevestigen het als ik wat later mijn wandeling door het bos loop. Rob Bijlsma vertelde het mij deze zomer in zijn boek: Kerken van goud, dominees van hout . Staatsbosbeheer is een ordinaire boomproducent die geld moet ophalen met het kappen van zijn kostbare bossen. De energietransitie vraagt heel veel hout. De korrels - pellets - zijn nodig om 'groene energie' op te wekken.  Bijlsma pleit juist voor minder beheren (lees: kappen) en meer observeren (gewoon laten staan en zien wat er gebeurt). Er is zo verschrikkelijk veel te ontdekken wat we nog niet weten. Populieren Dit keer moeten de populieren eraan geloven. Ik zag het al bij het Almeerse kasteel, hoe het aangrenzende bos aan de andere kant van het fietspad uitgedund werd van populieren. Als er een bos aan moet geloven, voel...