Doorgaan naar hoofdcontent

Kas


Van een buurman hebben we zijn kas gekregen. Het is een uit metalen buizen opgetrokken bouwwerk waar een zeiltje overheen gespannen is. Omdat we nog helemaal geen ervaring hebben met het kweken met een kas en omdat een glazen geval best een investering is, hebben we eerst gekozen voor deze kas. Wie weet levert het een verrassend resultaat op.

De buurman zette het op een moment in de app-groep dat het helemaal niet uitkwam. Daarom kreeg hij een tijdelijk plekje achter het huis, op de hopen klei. Eerst moest ik de grond egaliseren op de plek waar we hem neer wilden zetten. Hij mocht staan achter de vlinderstruik en de rode bessenstruiken die we van ons vorige huis hebben meegenomen.

Reepje ruimte

Er is dan precies nog een reepje ruimte over om langs te lopen. Zo kunnen we er straks nog goed bij om de bessen te plukken. Al vraag ik mij af of deze bessenstruiken het gaan redden. Vorig jaar hadden ze het zwaar met de warmte. Gelukkig hebben we veel stekjes van de struiken gemaakt. Ze staan nu her en der in de tuin. Zelfs een paar flinke stukken snoeisel zijn aangeslagen in de kleigrond. Een mooie oplossing en hopelijk leeft het volgend jaar een aardige oogst op. Vooral in de gemixte vruchtenjam is de rode bes echt een smaakmaker.

Eerst de grond gelijk krijgen. Er ligt nog een grote hoop klei dat het begin vormde van de terp rond ons huis. Een deel van het zand heb ik afgegraven voor het leggen van het terras en de vloer onder het schuurtje. Daarom is er een rare hoop klei aan het einde gekomen. Ik graaf de berg netjes weg en trek de grond glad. Zo komt er ruimte voor de kas.

Het stalen framework van de kas staat klaar
De kas heeft een plekje gekregen in de tuin

En inderdaad, daar staat de basisvorm netjes. Al lijkt hij links voor nog een beetje hoger te staan. Ik graaf de stangen een eindje in, zodat de kas ook overeind blijft als het een beetje steviger waait. Nu nog de plastic hoes weer zien op te kalefateren. De rits gaat niet meer helemaal dicht en er zijn een paar plekken waar de touwverbindingen los zitten.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed