Doorgaan naar hoofdcontent

De eerste oogst

Dan bereik je het punt dat je kunt oogsten uit de moestuin! We hebben de eerste rode bessen, frambozen (rode en oranje) en blauwe bessen van de planten gehaald. Daarnaast groeit de sla ontzettend goed. Daar hebben we al flink van gesneden.

We halen er een paar blaadjes af en dan groeit het vanzelf weer aan. Heerlijk. Het slaveld blijft zo in beweging met varianten van krulsla, rode bladsla en eikenbladsla. Wat weggaat, geeft weer nieuwe ruimte voor nieuw blad. Zo eet je door totdat je niet meer opkunt.

We hebben veel aardappels in de grond zitten. Als ik erover denk dan is dat wel genoeg voor een winter. De arme aardappelbroers op de markt. Ik kom er nu nog om de paar weken om een paar kilo piepers weg te halen. We jassen er hier aardig wat aardappels doorheen.

De kool blijft wat achter. De boerenkool en spruitjes schieten nog niet echt de grond uit. Ook is er veel vraat. Ze willen niet echt groeien. Ik hoop dat we er komende winter nog wat uit kunnen halen. Ook de rabarber wil niet echt. Van de 5 stonken die we afgelopen voorjaar de grond hebben gestopt zijn er 2 verdwenen en de andere 3 hebben er heel veel moeite mee.

Ik denk dat we hard moeten werken om de grond wat beter te krijgen voor de oogst. De akkerdistel doet het buitengewoon goed. Net als de melkdistel en andere soorten planten die hier flink aanwassen.

We kunnen al best leuk eten van de oogst en ik denk dat het andere jaren alleen maar meer wordt. Zeker als er ook andere dieren komen die mee kunnen helpen om het aantal muizen en slakken binnen de perken te houden. Ik zie daar namelijk nog steeds een flinke toename in komen. De permacultuur tuin biedt ook ruimte aan dieren die mee kunnen helpen om te voorkomen dat slakken en muizen een plaag worden.

Het meest bijzondere is om groenten uit je tuin te eten die je echt moet bereiden. Het eerste portie kroten dat we buiten in het zomerzonnetje eten. Wat smaakt dat geweldig. We proeven duidelijk de grond van Oosterwold. Heel aards smaakt het. Het zijn roodwitte kroten, eigenlijk wel roze, net als de kleur van ons huisje.

Als we een week later voor de 2e keer kroten eten, is de smaak alweer heel anders. Veel minder aarde, meer zoet. Een heerlijke, overtuigende smaak. Dat wordt een heerlijke zomer, want de tomaten groeien flink en het duurt niet lang meer voordat zij rood zijn. En wat dacht je van de jonge worteltjes. Heerlijk!

Hopelijk blijven we de muizen met hun eetgrage tandjes voor.

Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

67 potten

  Stadslandbouw hoort bij Oosterwold. Als ik mensen vertel waar ik woon dan beginnen ze vaak over de doorwaadbare zone en stadslandbouw. Wat doe jij eraan, zeggen ze dan. Er klinkt een soort verwijt in door. Meestal hebben ze klokken horen luiden, maar waar de klepels hangen.... Gazons De wijk is vergeven van de groene gazons waar weinig landbouw te bespeuren is. Dat stemt droevig omdat de opzet van de wijk is dat mensen in elk geval voor een deel in hun eigen voedsel voorzien. De gemeente noemde een tijdje terug ineens een percentage van 10 procent. Oosterwold zou voor 10 procent van de voedselvoorziening in Almere moeten voorzien.  Geen idee waar dat percentage vandaan komt, zal ook van iemand komen die dezelfde klok heeft horen luiden. Ik las over Den Bommel op Goeree-Overflakkee waar volkstuintjes worden opgeofferd voor woningbouw . De grond verkopen aan een projectontwikkelaar is veel lucratiever. Onder het mom van woningnood zijn de volkstuintjes het eerste doelwit. Gee...
Een reactie posten
Meer lezen

Kappen

Ik hoor het gezaag in de bosstrook vlakbij ons huis. Ik weet het. De boomploeg een paar weken terug waarschuwde mij al: hier gaat worden gekapt. Mannen met laarzen, zaagvrije broeken en grote motorzagen bevestigen het als ik wat later mijn wandeling door het bos loop. Rob Bijlsma vertelde het mij deze zomer in zijn boek: Kerken van goud, dominees van hout . Staatsbosbeheer is een ordinaire boomproducent die geld moet ophalen met het kappen van zijn kostbare bossen. De energietransitie vraagt heel veel hout. De korrels - pellets - zijn nodig om 'groene energie' op te wekken.  Bijlsma pleit juist voor minder beheren (lees: kappen) en meer observeren (gewoon laten staan en zien wat er gebeurt). Er is zo verschrikkelijk veel te ontdekken wat we nog niet weten. Populieren Dit keer moeten de populieren eraan geloven. Ik zag het al bij het Almeerse kasteel, hoe het aangrenzende bos aan de andere kant van het fietspad uitgedund werd van populieren. Als er een bos aan moet geloven, voel...
Een reactie posten
Meer lezen

Buitenkantoordag

Een muur van meidoorns omgeeft de boomgaard. Je stapt via een kleine opening binnen. Dan sta je daar midden tussen de bomen. Het is een bos en een open plek ineen. De grote notenbomen wuiven boven je naar de hemel. Ertussen groeit een rij perenbomen. Mijn bomenvriend en kunstenaar Jos neemt me mee naar de boomgaard die hij beheert. Het is er stil. We doorbreken de stilte met het suizen van de zeisen. Vlak boven de grond kappen we het natte en hoge gras. Als je kunt dansen, kun je seizen, zegt Jos. Een beetje door de knieën cirkel ik een halve maan om mij heen. Het gras blijft netjes links van mij liggen. De Karnheuvel We zijn vroeg vertrokken naar het paradijs van de Karnheuvel. Op deze verhoging stond ooit een boerderij en een vloedschuur voor het vee. Nu groeien er walnoten, peren en appels. Aan de andere kant van de heuvel, iets verderop, is een grote verwilderde pruimengaard.  Jos heeft een kantoordag buiten georganiseerd. We maaien het gras, de brandnetels en andere bloeiers...
Een reactie posten
Meer lezen