Doorgaan naar hoofdcontent

Hoe tiny is tiny? - Tiny House Farm

Zo tiny is je huisje niet hoor. Ik hoorde het laatst toen ik een oud-collega tegenkwam. Ze wist meteen van ons bouwavontuur. Het lijkt wel of de hele wereld weet dat het roze huisje van ons is. Ik krijg app’jes van mensen die het huis vanaf de A27 inderdaad zien.

Maar wat is tiny bij een tiny house? Het is een vraag die ik vaak krijg. De definitie van tiny house is dat het huisje niet groter mag zijn dan 50 m2. In eigenlijke zin is ons huis dus zeker geen tiny house. De binnenmaat is ongeveer 62 m2. Voor de buitenmaat komt het huis op 74 m2.

Groot tiny house

Misschien is het dan meer een groot tiny house. Het principe om kleiner te gaan wonen, blijft wel staan. Gaan veel anderen groter wonen, wij gaan in binnenruimte halveren. Ook zoeken veel mensen bij het project Tiny House Farm de grenzen van het BVO op. Wij houden ruimte over die we niet bebouwen, bijna 40 m2.

Dat is nog altijd geen argument om ons huisje een tiny house te noemen. Het drijft op de gedachte om kleiner te gaan wonen met minder spullen. En op die manier meer te genieten van minder. Ook dat blijft bijzonder zwaar. Ik merk dat we waarschijnlijk nog de helft van onze spullen moeten wegdoen. Een zware stap, maar het is de laatste…

Inrichten

Daarnaast proberen we het huis alvast een beetje in te richten. Ik heb een plattegrondje op schaal gemaakt en de meubels uitgeknipt. Zo krijgen we een idee wat er allemaal in ons huisje past. Het is best een inkrimping van ruim 135 m2 naar iets minder dan 70 m2.

Na wat gepuzzel krijgt de inrichting ook steeds meer vorm. Wilden we daarnaast veel dingen vervangen, nu blijkt het meeste wat we hebben gewoon in het huis te passen. Er zal ook veel weg moeten en dat is best pijnlijk. We gaan de laatste fase in, waarbij we zoveel mogelijk opnieuw proberen te gebruiken, maar waarbij we ook heel veel weg zullen moeten doen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed