Doorgaan naar hoofdcontent

Tekenen grondovereenkomst - Tiny House Farm

Elke handtekening is een belevenis bij de bouw van ons huisje in Oosterwold. Al wachten we er heel lang op, het bericht dat we de koopovereenkomst voor de grond mogen tekenen komt toch onverwacht.

Het is een paar dagen nadat een aantal mensen van ons project een gesprek hebben gehad met de gemeente, krijgen we een telefoontje van een medewerker gronduitgifte Oosterwold. We kunnen de koopovereenkomst tekenen voor de grond. Na het tekenen kan de overeenkomst naar de notaris om de poet te betalen.

We mogen ons melden om 9 uur op het stadhuis. De medewerker gronduitgifte komt ons ophalen in de hal, we stijgen in de lift naar de 8e verdieping. Een drukke bedoening zo in de ochtend waarop veel mensen opstarten. Drukke lift en een lange rij voor het koffieautomaat.

Het uitzicht is hier prachtig. Je ziet Almere om je heen liggen. In de ruimte staan maquettes van het Stadshart en van de komende Floriade. De Floriade ligt als een deken over het Weerwater. Ik kijk liever naar buiten en zie hoe de treinen af en aan rijden over de spoordijk.

We krijgen een heerlijk kopje koffie. Ik vermoed dat de lange rij voor het koffieautomaat komt omdat hier de lekkerste koffie wordt geserveerd. Als ik hier zou werken zou ik er toch een paar bakkies halen op mijn werkdag.

Dan liggen daar alle papieren. Wat een stapel om te tekenen. Maar liefst 15 pagina’s om een krabbel onder te zetten. Een hele onderneming om alle papieren op volgorde te houden. Gelukkig lukt het en als we een halfuurtje weer buiten in de vrieskou staan, genieten we van deze mijlpaal.

Blijft bijzonder om zo alle stappen van idee naar huis mee te maken. Soms heb ik het er zwaar mee, maar dan probeer ik te genieten van elke stap die ik maak. Het is onderdeel van het bewuster willen leven. En dat is bijzonder en spannend tegelijk.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed