Het opruimen werpt meer en meer vruchten. Je gaat eigenlijk door je hele leven. Alle spullen dragen een herinnering bij zich. Ik merk meer en meer dat ik weinig behoefte heb aan het ophalen van herinneringen. Vaak word ik er alleen maar mistroostig van. Al is het fijn als je je voor sommige dingen juist over je grenzen heenstapt. Het is fijn dat de knuffelbeer een mooi plekje krijgt. Een foto en in een doos, dan mag hij op de post naar waar hij echt hoort. Veel eerder moeten doen. Het lijkt ook goed te komen met mijn harmoniums. Ik moet nog wel wat foto’s maken van instrumenten die er nog staan (een kofferharmonium en een latere elektrisch aangedreven). De oproep voor de Hörügel op Facebook en Marktplaats heeft al veel reacties opgeleverd. Daar ben ik wel blij mee, want ik was oprecht bang dat ik hem bij het grofvuil zou moeten zetten. Dan nog de enorme hoeveelheid boeken. Ik heb al een selectie gemaakt in muziekboeken. Al denk ik dat die stapel ook nog moet halveren. Het is ni...