Doorgaan naar hoofdcontent

Mijn eigen goeroes - #50books vraag 4

De hoeveelheid zelfhulpboeken en verbeterboeken is een onuitroeibare stroom van verderf en bederf. Zelden zit er iets tussen waar je nog iets aan hebt als de hype voorbij is. Ik volg geen goeroes. Of eigenlijk; ik volg mijn eigen goeroes.

Verborgen impact

Er is echter 1 boek dat voor mij een grote uitzondering is. Het is dan ook geen boek van een goeroe, maar wel een boek dat je aan het denken zet. Het is het boek De verborgen impact van Babette Porcelijn.

Bij het lezen van dit boek was ik echt onder de indruk. De kleine tips waarmee je kunt besparen, zijn echt de moeite van het navolgen waard. Zo rij ik niet meer 130 kilometer per uur op de snelweg en bespaar bijna 1/5 tank.

Dit boek helpt mij ontzettend bij de vele beslissingen die ik momenteel neem over ons kleine huisje. Zo kiezen we voor hout als basismateriaal vanwege de hoge milieubelasting van beton. Ook denken we goed na over de verborgen impact van dingen die we kopen. Daarom kocht ik afgelopen zomer een tweedehands laptop.

Hypotheekvrij!

Eigenlijk staat nog een ander boek ten grondslag aan deze ingeslagen weg. Het is Hypotheekvrij! van Gerhard Hormann. Een collega wees me op dit boek. De periode dat ik zonder werk zat, maakte mij duidelijk dat het best een stap is om met minder te leven. Maar het kan en je komt er eigenlijk beter vanaf. Deze zienswijze probeer ik met het nieuwe project ook vast te houden, al vallen de kosten erg mee.

Maar of dit nu allemaal boeken van goeroes zijn zoals Martha in haar vraag aangeeft, ik betwijfel het. Het zijn juist boeken waar veel mensen niet in geïnteresseerd zijn. Terwijl ze een aardverschuiving in je teweeg brengen. Waarschijnlijk is het economisch belang te groot om dit soort boeken niet tot een hype te maken.

#50books

De leesvraag #50books is een initiatief van Peter in 2013. Martha nam het in 2014 over en in 2015 ging Peter zelf weer verder. Dit jaar neemt Martha het weer over. Vanaf de eerste vraag doe ik regelmatig mee. Naar overzicht van alle vragen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed