Doorgaan naar hoofdcontent

Herfst en winter op de Vuursteenhof - Tiny House Farm

In de herfst of winter de balans opmaken is natuurlijk nooit goed. Ik merk namelijk dat het najaar en de winter voor een pionier een geduchte vijand is. Koud, nat en donker. Dat merken we zeker hier. Het karige groen, dat niet veel meer voorstelt dan het opgeschoten koolzaad, mosterd en de andere groenbemester.p

Dat ontmoedigt. Zeker voor een lichtgevoelig mens als ik. Ik merk dat de hoeveelheid zonlicht van grote invloed is op mijn gemoedstoestand. Als de dagen korten, wordt het in november en vooral december best zwaar. Zeker als de (mot)regen toeslaat en je elke dag tuurt naar een grijze hemel.

Ik wist het al voordat we hieraan begonnen. De late herfst en de winter zijn de moeilijkste maanden. Ik merk het eigenlijk al de hele periode dat ik in Almere woon. Het voorjaar en de zomer zijn prachtig. Omringd door het groen en de vallende bladeren. De late herfst en de winter met het donker, maar vooral de dorre, kale vlakte. Dat is ontmoedigend. Het heeft impact op je.

Zeker als je dan in het donker naar huis fietst. Omhelst door het duister. In de rij met magere lichtjes achter de anderen die doorbhet donker trappen. Als je dan ook nog eens uitglijdt op de spekgladde modderhelling en je ribben kneust. Dan merk ik dat we overal best wel een eind van alles zitten. Zeker, ik wist het en had het kunnen weten. Toch weet je het pas echt, als je het ervaart. 15 kilometer naar en van het werk, is een eind.

Maar ik mag niet klagen. We wonen op een prachtig plekje. Al zouden de huisjes van mij wel wat meer kleur mogen hebben. Het zou de winter wat minder zwart maken. We zullen ons landje verder gaan inrichten waardoor het wat groener zal worden in de winter. Niet alleen een paar groenblijvers, maar ook besjes aan de takken of gewoon kale takken.

Al kun je er niet veel van zien als je naar buiten kijkt en het is donker. Ondanks al die somberheid, geniet ik al heel erg van de kleine dingen. Zoals de vers geplante Ginkgo in de tuin. Of de vinken die met de hele groep over ons vliegen, wat een geweldige ervaring is.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed