Laatst vertelde ik iemand over onze plannen. Dat we naast het huis een container willen zetten. Om spullen kwijt te kunnen en eventueel een aparte ruimte te maken voor mezelf en er een harmonium neer te kunnen zetten.
Degene die ik het vertelde, vond het grappig. Dus je gaat nu al uitbreiden? Ik vond het een beetje vreemd dat ze erom moest lachen. Waarom mag je gedurende de bouw niet de plannen bijstellen?
Dat is niet minimalistisch vond ze. Als je echt minimalistisch leeft, heb niet veel spullen en leef je met weinig tot niets. Ik doe hieraan afbreuk door een container naast mijn huis te bouwen voor mijn spulletjes.
Ik heb nooit gezegd minimalistisch te willen leven. Ik wil leven met minder, maar niet met niks of minimaal. We gaan bijna de helft kleiner wonen om ons te dwingen een deel van onze spullen weg te doen. En we hebben veel rommel. Dat ontdekken we steeds. Maar in een leeg huis leven, al is het klein, dat kan ik echt niet.
Ik ben er een beetje wars van om mij helemaal naar een model te moeten conformeren. Als ik groter wil wonen, woon ik groter. We halveren straks in leef en bergruimte. Daar doet een container naast het huis geen afbreuk aan. En we doen zeker niet alles weg.
Daarvoor zijn mijn boeken en andere spullen die we hebben, te kostbaar. Er gaat al heel veel weg. Dat moet je niet negeren, maar het afgelopen jaar zijn er al flink wat dozen uit huis gegaan. Ik heb nog nooit zoveel weggedaan in een jaar tijd.
En daar ben ik supertrots op.
Reacties
Een reactie posten