Doorgaan naar hoofdcontent

Nieuwe buren - Tiny House Farm

Zo druk in de weer met het nieuwe huis en de plannen rond de Tiny House Farm, bouwen we snel een band op met de mensen die onze buren worden. We hebben een prachtige bijeenkomst gehad in februari waarin we onze zorgen over sommige dingen uitten.

Het vroeg om een andere benadering dan eerst. Lieten we eerst alles over aan de initiatiefnemers, nu nemen we ook het heft in eigen hand. We zijn verschillende deelgroepjes gevormd die bepaalde aspecten van het project kritisch volgen. Soms gaan we zelfs een stapje verder en bemoeien ons met het proces of onderzoeken bepaalde aspecten.

Het is dan ook een schok als we horen wanneer mensen uit het project stappen. Met sommige nieuwe bewoners hebben we een band opgebouwd. Het is dan schrikken als ze besluiten om af te zien van een huisje op de Tiny House Farm.

Ieder die stopt, heeft zijn eigen motiverende reden. Niet altijd is het ons duidelijk. Soms wil iemand het niet zeggen waarom hij niet meer meedoet. Andere keren snap ik de aangevoerde reden niet helemaal. Is het een bepaald optimisme waarmee sommige mensen dit project instappen? Ook speelt mee dat het project lang duurt en het moment waarop we kunnen gaan bouwen niet te overzien is.

De onduidelijke planning zorgt voor veel stress. Ik merk het zelf ook en het helpt niet mee om rustig te blijven. Nee, de Tiny House Farm is een project van lange adem en het is zeker niet gemakkelijk. Er zijn veel onzekere factoren en ook ik ben nog niet overtuigd dat ik de eindstreep haal.

Als dan enthousiaste nieuwe buren afhaken, is dat best een schok. Zeker ook omdat ze zich zo hebben ingezet. Ze volgden het proces kritisch en wisten een aantal keer hierop in te spelen. En met succes.

Het houdt mij al bezig sinds ik de mail ontving waarin de initiatiefnemer het meedeelde. Navraag leverde geen duidelijk verhaal op over het waarom. Het laat mij weer duidelijk zien dat we er nog lang niet zijn.

Reacties

Populaire posts van deze blog

67 potten

  Stadslandbouw hoort bij Oosterwold. Als ik mensen vertel waar ik woon dan beginnen ze vaak over de doorwaadbare zone en stadslandbouw. Wat doe jij eraan, zeggen ze dan. Er klinkt een soort verwijt in door. Meestal hebben ze klokken horen luiden, maar waar de klepels hangen.... Gazons De wijk is vergeven van de groene gazons waar weinig landbouw te bespeuren is. Dat stemt droevig omdat de opzet van de wijk is dat mensen in elk geval voor een deel in hun eigen voedsel voorzien. De gemeente noemde een tijdje terug ineens een percentage van 10 procent. Oosterwold zou voor 10 procent van de voedselvoorziening in Almere moeten voorzien.  Geen idee waar dat percentage vandaan komt, zal ook van iemand komen die dezelfde klok heeft horen luiden. Ik las over Den Bommel op Goeree-Overflakkee waar volkstuintjes worden opgeofferd voor woningbouw . De grond verkopen aan een projectontwikkelaar is veel lucratiever. Onder het mom van woningnood zijn de volkstuintjes het eerste doelwit. Gee...

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek....

Kappen

Ik hoor het gezaag in de bosstrook vlakbij ons huis. Ik weet het. De boomploeg een paar weken terug waarschuwde mij al: hier gaat worden gekapt. Mannen met laarzen, zaagvrije broeken en grote motorzagen bevestigen het als ik wat later mijn wandeling door het bos loop. Rob Bijlsma vertelde het mij deze zomer in zijn boek: Kerken van goud, dominees van hout . Staatsbosbeheer is een ordinaire boomproducent die geld moet ophalen met het kappen van zijn kostbare bossen. De energietransitie vraagt heel veel hout. De korrels - pellets - zijn nodig om 'groene energie' op te wekken.  Bijlsma pleit juist voor minder beheren (lees: kappen) en meer observeren (gewoon laten staan en zien wat er gebeurt). Er is zo verschrikkelijk veel te ontdekken wat we nog niet weten. Populieren Dit keer moeten de populieren eraan geloven. Ik zag het al bij het Almeerse kasteel, hoe het aangrenzende bos aan de andere kant van het fietspad uitgedund werd van populieren. Als er een bos aan moet geloven, voel...