Zo druk in de weer met het nieuwe huis en de plannen rond de Tiny House Farm, bouwen we snel een band op met de mensen die onze buren worden. We hebben een prachtige bijeenkomst gehad in februari waarin we onze zorgen over sommige dingen uitten.
Het vroeg om een andere benadering dan eerst. Lieten we eerst alles over aan de initiatiefnemers, nu nemen we ook het heft in eigen hand. We zijn verschillende deelgroepjes gevormd die bepaalde aspecten van het project kritisch volgen. Soms gaan we zelfs een stapje verder en bemoeien ons met het proces of onderzoeken bepaalde aspecten.
Het is dan ook een schok als we horen wanneer mensen uit het project stappen. Met sommige nieuwe bewoners hebben we een band opgebouwd. Het is dan schrikken als ze besluiten om af te zien van een huisje op de Tiny House Farm.
Ieder die stopt, heeft zijn eigen motiverende reden. Niet altijd is het ons duidelijk. Soms wil iemand het niet zeggen waarom hij niet meer meedoet. Andere keren snap ik de aangevoerde reden niet helemaal. Is het een bepaald optimisme waarmee sommige mensen dit project instappen? Ook speelt mee dat het project lang duurt en het moment waarop we kunnen gaan bouwen niet te overzien is.
De onduidelijke planning zorgt voor veel stress. Ik merk het zelf ook en het helpt niet mee om rustig te blijven. Nee, de Tiny House Farm is een project van lange adem en het is zeker niet gemakkelijk. Er zijn veel onzekere factoren en ook ik ben nog niet overtuigd dat ik de eindstreep haal.
Als dan enthousiaste nieuwe buren afhaken, is dat best een schok. Zeker ook omdat ze zich zo hebben ingezet. Ze volgden het proces kritisch en wisten een aantal keer hierop in te spelen. En met succes.
Het houdt mij al bezig sinds ik de mail ontving waarin de initiatiefnemer het meedeelde. Navraag leverde geen duidelijk verhaal op over het waarom. Het laat mij weer duidelijk zien dat we er nog lang niet zijn.
Reacties
Een reactie posten